Patrząc przez okno startującego samolotu, myślę nie tyle o sile ludzkiego umysłu, co o jego rewolucyjnym wpływie na międzynarodową komunikację. Każdy wyjazd, bez względu na motywację i jego cel, stanowi dla mnie podróż w głąb siebie. Patrząc przez okno startującego samolotu w znajomym kierunku, nie myślę faktycznie o miejscu docelowym, a o przestrzeni, która dzieli i łączy. Paradoks tak mocno wpisany w historię świata… Paulo Coelho, wnikliwy obserwator świata, posiadający niesłychaną wrażliwość transcendencji, napisał niegdyś: „uczucia są częścią świata, którego nie znam, świata, w którym nie istnieje ani czas, ani przestrzeń, ani granice”.

Nie pytam, dlaczego
Dziś czuję
Zapach lasu
Kolor tęczy
Otwartą dłoń
Szczery uśmiech i ciepłe słowa
(ml)